Selam sevgili okurlar. Sağlık ve mutluluk dileklerimle, hepinizi saygıyla selamlarım.
Sevgili okurlar, bugün birbirimize kızmadan, sitem de bulunmadan konuşalım. Konumuz da öz eleştiri olsun.
Öz eleştiriyi hepimiz yaparız, ama genellikle kendimizin iyi, güzel taraflarını söyleyerek yaparız. Yaptığımız yanlışları, yaptığımız hataları hiç söylemek istemeyiz. Hele bir de bazı haksızlıklar yapmışsak, birilerinin kalbini kırmışsak, ya da (özür dilerim) yalan söylemişsek, onları hiç düşünmek bile istemeyiz, ya da bu yaptıklarımızdan dolayı kendimizce haklı gerekçelerin olduğunu düşünürüz.
Bir kişi, bizim güzel taraflarımızı anlatırken çok mutlu oluruz. Ancak bizim yanlışlarımızı söylerse, bizi biraz eleştirirse; o kişi sevdiğimiz biri de olsa, çok sinirlenir, karşımızdaki insana kızar, o kişinin kalbini kırarız. Halbuki; olgun olup, eleştirilere açık olmamız gerekmez mi?
Tabii ki kişinin haksız olduğu eleştirilere doğal olarak karşı çıkacağız. Kırmadan, dökmeden medeni bir şekilde tartışacağız. Ancak benim gördüğüm, genel olarak hiçbir eleştiriye gelemiyoruz. Hep güzel iltifatlar istiyoruz. Bırakalım başkalarının eleştirilerini, biz kendi kendimizi bile sorgulamıyoruz. Hiç olmazsa kendi kendimizi eleştirmeliyiz. Kendimizi eleştirmezsek; yanlışlarımızı, hatalarımızı nasıl bulacağız?
Bizler hep kendimizle barışık olup, kendimize haksızlık etmemeliyiz. Öz güvenli olmalıyız.
Bence öz eleştiri çok güzel, doğru bir davranıştır. Bir insanın hatasını düzeltmesi, hatasını telafi etmesi, yaptığı yanlışlıkla birilerini mağdur etmişse ondan özür dilemesi bir büyüklüktür. Çok insani ve erdemli bir davranıştır.
Hata yapmak insanlara mahsustur, hata yapabiliriz ama bunu kabullenmeliyiz. Başkalarını kandırmayı bırakalım, biz kendimizi kandırmış oluruz.
Yazıma burada son verirken, beni dinlediğiniz için hepinize teşekkür ederim, Hoşçakalın.
Facebook Yorum
Yorum Yazın