Deprem

Sevgili dostlar, sevgili okurlar. Bu köşe yazımı yazdığım tarih 17 Ağustos, ve bu yazıyı 17 Ağustos 1999 depremine binaen, konunun önemini tekrarlamak, hatırlamak ve hatırlatmak amaçlı olarak yazıyorum.

Siz değerli hemşehrilerimizden ricam, biliyoruz "Allah ne yazdıysa o olur" ya da "kaderimiz neyse o olur" deyip konuyu geçiştirmeyelim. Biz önce tedbirlerimizi alalım, ondan sonra Allah'a bırakalım lütfen.

Kendimize değer vermiyorsak da, geride öksüz bırakacağımız çocuklarımızı düşünelim. Eşimizin dostumuzun olduğunu düşünelim. Ben uzman değilim. Sadece ilkokul çocuklarına öğretilen bir iki tane çok basit önlem var, ama söyleyince ne kadar önemli olduğunu siz de anlayacaksınız.

Hepimizin ceplerinde ne bulunmaz ki. Telefondan başlayarak birçok gerekli gereksiz şeyler var. Bunların yanına bir de bir düdük ilave etsek, Allah göstermesin bir enkaz altında kalsak bizi kurtarmak isteyenlere yerimizi bildiririz.

Bir başka önlem, evimizden dışarıya kaçmak yerine masa, çekyat ya da koltuk gibi eşyalarınızın hemen yanına uzanmak bizi ezilmekten korur. Ya da yatmadan başımızı iki elimizin arasına alarak kuvvetli ve dayanıklı bir eşyamızın yanına çökmek de doğru bir davranış olur.

Tabii ki tedbirler önlemler çok fazla. Eğer konuyu çok ciddiye alır tedbirimizi alırsak, korunma önlemlerini yerine getirirsek başımıza hiçbir şey gelmeyebilir.

Benim saydığım çok basit, herkesin yapabileceği can alıcı iki önlem idi. Zaman zaman, devletin yetkilileri, uzmanları kahvelerde insanları bazı konularda bilgilendiriyorlar. Temennimiz bu konuda da insanlar bilgilendirilmeli. Broşürler hazırlanıp dağıtılmalı, hatta evlere dahi dağıtılmalı.

İnsanlarımız toplanma yerlerini nerede arayacağını, nereden yardım isteyeceğini bilmeli. Kömür ve erzak dağıtanlar, insanlara küçük bir deprem çantası dağıtabilmeli.

Deprem bizim bir gerçeğimiz. Bu bizlerin hayatta kalıp kalmayacağımız ile ilgili bir tehlike. Böyle bir konu bütün yardımların üzerindedir.

Peki beni dinlediğiniz için teşekkür ederim. Hoşçakalın.